o Ai-Γιώργης ο Κόμης, στο Δαφνί

Καππαδόκης ευγενής ήταν ο πασίγνωστος και πολύ αγαπητός, ιπποτικός άγιος, ο μεγαλομάρτυς και τροπαιοφορος Γεώργιος. Καταταγμένος στο Ρωμαϊκό στρατό, έφερε τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη), σε πολλή νεαρή ηλικία. Στους διωγμούς του Διοκλητιανού, εμαρτύρησε φρικτά και απεκεφαλίσθη.
Προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας,των Ιπποτών της στρογγυλής τράπεζας. Επίσης, είναι ο προστάτης Άγιος της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι το 18ο αιώνα ήταν και της Πορτογαλίας. Ο Αγ.Γεώργιος επίσης, θεωρούταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. To μοναστήρι του αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο, συγκεντρώνει πλήθη μουσουλμάνων που περιμένουν υπομονετικά να τους σταυρώσει ο Έλληνας παπάς, στην πανήγυρι του αγίου, να ξετυλίξουν κλωστές,να κρεμάσουν χαρτάκια με αιτήματα,που μάλλον εισακούονται από τον δημοφιλή άγιο.

"Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και την σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας τον δράκο."( Βικιπαίδεια)

-Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες. Αιωνία η μνήμη εκείνων που λείπουν, όπως ο αγαπημένος μου παππούς..

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Xριστός Ανέστη

Χριστός ανέστη ! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι μικροί- μεγάλοι ετοιμαστείτε
μέσα στις εκκλησιές τές δαφνοφόρες
μέ τό φώς της χαράς συμαζωχτήτε

Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ο μπροστά στους Αγίους και φιληθήτε!
Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη, πέστε Χριστός ανέστη , εχθροί και φίλοι!
-Διονύσιος Σολωμός

Σε όλες τις εκκλησιές της πατρίδας μας γιορτάστηκε πανηγυρικά η Ανάσταση του Χριστού μας. Θεμελιακό δόγμα της ορθόδοξης Πίστης, συγκεντρώνει όλες τις κοινότητες των Ελλήνων όπου Γής.

Φέτος Ανάσταση κάναμε στην Ευαγγελίστρια. Ελλείψει όμως φωτογραφικού υλικού, η φωτο που αναρτήθηκε είναι από τη φετεινή Ανάσταση στο Παρόρι, χάρις στον άοκνο Σταύρο Περγαντή!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Λακωνικά, τεύχος 239 (έτος 48ο)

Κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος των Λακωνικών, με Πασχαλινές ευχές και ενδιαφέρουσα όπως πάντοτε ύλη.
Προτείνω ενδεικτικά, το ηθογραφικό "Η παραδοσιακή μοδίστρα,ο ράφτης και η Φουστανέλλα"(!) της κ.Μ.Παπαστρατάκου-Μυλωνάκου, "Η σημασία των Λέξεων ΝΙΚΗ,ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ, ΑΡΕΤΗ.." του Αντ.Αντωνάκου, "Οι αδικημένοι της ιστορίας" του Σαρ.Ι.Καργάκου, "το Θέατρο στη ζωή μας" του κ.Δ.Κατσαφάνα.
Επίσης αναγγέλεται η νέα σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου των εν Αττική Λακεδαιμονίων που προέκυψε από τις αρχιεραισίες της 27-2-11 και η ανανέωση της εμπιστοσύνης στην εκλογή του Προέδρου κ.Κων.Μπεκιάρη.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο τους, για την ύπαρξη και ανανέωση του υπεραιωνόβιου Συνδέσμου.
Με την ευκαιρία, επειδή Λαμπρή κοντή Γιορτή (που λέει και η..μητέρα μου), εύχομαι σε όλους σας, Λάκωνες και φίλους Καλή Ανάσταση!

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Βαρβίτσα

Με ευχάριστη έκπληξη, στο τελευταίο Taste, ένθετο της Real.gr(Real News),σελ.70, ανακαλύψαμε ένα καταπληκτικό κείμενο-αφιέρωμα για την Βαρβίτσα. Την πατρίδα του Καπετάν Ζαχαριά που αν δεν τον πρόδιδαν, ίσως ήταν άλλη η οργάνωση για τον αγώνα στο Μωριά. Αναδημοσιεύουμε το όμορφο κείμενο της Ιωάννα Παραβάλου και ελπίζουμε, αφού αναφέρουμε την πηγή,(δείτε και τις ωραίες φωτογραφίες της), να μας συγχωρήσουν για τη μη λήψη άδειας!

Ακροπατώντας στις κατάφυτες πλαγιές του δυτικού Πάρνωνα, η Βαρβίτσα απολαμβάνει απλόχερη θέα προς τον Ταΰγετο και τον ανοιχτό ορίζοντα. Το ηλιοβασίλεμα από εδώ ψηλά είναι μαγεία! Οσο για τιςnγεύσεις που θα δοκιμάσουμε, είναι απλές, παραδοσιακές και πεντανόστιμες. Κυρίως, όμως, φτιαγμένες με πολλή αγάπη
Xτισμένη αμφιθεατρικά στις δασωμένες πλαγιές του υψώματος Μετερίζι, στα δυτικά του Πάρνωνα, η Βαρβίτσα ή Μπαρμπίτσα απέχει από τη Σπάρτη γύρω στα 23 χλμ.
Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1.060 μ. και η φύση γύρω μας είναι στα καλύτερά της. Καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μηλιές, αγριοβελανιδιές και έλατα στα
πιο ψηλά σημεία, μαζί με μαύρη πεύκη, πλαισιώνουν το ήσυχο αυτό χωριό, που έχει τη δική του ιστορία.
Φημίζεται για το ξηρό και υγιεινό κλίμα, αλλά και το «δυνατό» ηλιοβασίλεμα. Τον χειμώνα οι κάτοικοι είναι λιγοστοί, μα τα καλοκαίρια σφύζει από ζωή. Η ιστορία της Βαρβίτσας έχει σφραγιστεί με το όνομα του καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, που διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στον Μοριά, στην προεπαναστατική περίοδο του 1821. Το άγαλμά του δεσπόζει σήμερα στην πλατεία του χωριού, όπου και η ταβέρνα-καφενείο της
Αλεξάνδρας και του Πάνου. Εδώ θα πιούμε ένα μυρωδάτο τσάι του βουνού και θα δοκιμάσουμε τα αφράτα της τηγανόψωμα, που συνοδεύονται από ντόπιο τυρί και
ελιές ή με μέλι και κανέλα.
Μια βόλτα με τα πόδια στο χωριό θα μας αποκαλύψει παλιά πέτρινα σπίτια αλλά και νεόχτιστα, σκεπαστές βρύσες με κρυστάλλινο νερό, λουλουδιασμένες αυλές
και κήπους. Τα βήματά μας θα μας φέρουν στον κατάλευκο ναό του Αγίου Δημητρίου, χτίσμα του 1919 και στο παλιό εκκλησάκι του Αϊ-Δημήτρη. Στη Βαρβίτσα θα βρούμε έναν εξαιρετικό πέτρινο ξενώνα μέσα στον οικισμό κι έναν φιλόξενο αγροτουριστικό ξενώνα στα χαμηλότερα σημεία, με θέα το χωριό. Με τζιπ θα φθάσουμε στη Βρύση του Βαμμένου, στη Βρύση του Μεντόνη, αλλά και στο εκκλησάκι του Αγίου Θεοδώρου, με ανοιχτό ορίζοντα σ’ όλο τον Πάρνωνα. Θα ξετρυπώσουμε, με τη βοήθεια των ντόπιων, το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής (1600-1650), φωλιασμένο σε κοιλότητα κάθετου βράχου, στο βουνό Αχλάδα. Εδώ λειτουργούσε, επί Τουρκοκρατίας, Κρυφό Σχολειό. Το τοπίο συγκλονίζει!
Το βράδυ, δίπλα στο αναμμένο τζάκι, θα απολαύσουμε καλαμπόκια (τα λουμπούκια, όπως τα λένε εδώ) ψημένα στη σχάρα, αρνάκι στον φούρνο με πατάτες, χοιρινό
με σέλινο ή αγριόχορτα, τηγανιά με κόκκινες πιπεριές, σούπα βεργάδι με λαχανικά, μοσχαράκι κοκκινιστό με χυλοπίτες, τραχανά, αχνιστή φασολάδα, ντόπια τυριά και ζυμωτό ψωμί ψημένο σε ξυλόφουρνο.
Για επιδόρπιο, θα δοκιμάσουμε γλυκά του κουταλιού και τηγανίτες με ντόπιο εξαιρετικό μέλι και κανέλα.

Διίστανται οι απόψεις για την ετυμολογική προέλευση του τοπωνύμιου, ίσως επικρατέστερη είναι εκείνη του Πάνου Δούκα,(«Η Σπάρτη δια μέσου των αιώνων»,σλάβικα τοπωνύμια), λόγω των δένδρων της Ιτιάς που φύονταν στον τόπο. Η εκδοχή του είναι ότι στα σλάβικα η Ιτιά-Varba έγινε χαϊδευτικά Ιτίτσα-Varbitza.
@Η φωτογραφία από τις εικόνες στο Google, είναι του Μιχ.Λεϊμονίτη,στο Panoramio.
(Ενα post με..ξένα κόλλυβα τελικά!) ;)

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

To Xαιρε στην Ι.Μ.Φανερωμένης

Ο κόσμος ξεφεύγει από την τύρβη της πόλης και αναζητά παρηγορητικά καταφύγια στις κατανυκτικές ακολουθίες των Μοναστηριών.
Εδώ ακολούθησε τον Σεβασμιώτατο, στην συμμετοχή της παρακολούθησης του Ακάθιστου Ύμνου, στην Αναβρυτή, στην Φανερωμένη.
Στην αγκαλιά της Παναγίας κλείνουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα και στην ποδιά της ακουμπάμε τα όνειρα και τις παρακλήσεις μας. Αυτή όμως τη μέρα, στεκόμαστε νοερά μπροστά της και της δίνουμε την τιμή που της πρέπει, σ'Αυτήν που στάθηκε, που στέκεται στο Γένος μας.
Και του χρόνου Σεβασμιώτατε..

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

To XENIA-Ξενία της Σπάρτης

Έργο της σύλληψης του "μοντέρνου" αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη και εκτέλεσης του Χ.Μπογάτσου, ένα ακόμα πετραδάκι στο περιδέραιο των Ξενία του Ε.Ο.Τ., το ξενοδοχείο στο Λόφο, το Ξενία Σπάρτης.. Για να θυμηθούμε το δημιουργό:

Ο Άρης Κωνσταντινίδης (1913 Aθήνα - 1993 στην Αθήνα),σπούδασε αρχιτεκτονική στη Γερμανία, στο Πολυτεχνείο του Μονάχου από το 1931 μέχρι και το 1936.
-Εργάστηκε στην Πολεοδομία της Αθήνας (1938-1942) και μετά τον πόλεμο στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Υποκινημένος από τη πίστη του ότι η αρχιτεκτονική αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, ανέλαβε Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Μελετών του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (1955-1957) και Προϊστάμενος και ειδικός σύμβουλος της Υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ (1958-1967 και 1975-1978).
-Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (1968-1970), ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης(1978) και αντεπιστέλλον μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου (1985).
-Παράλληλα, σχεδίασε και επίβλεψε την κατασκευή εργατικών κατοικιών και ξενοδοχείων (Ξενία) καθώς και ιδιωτικών κατοικιών.
Το Ξενία της Σπάρτης, σηματοδοτεί μια Χρυσή Εποχή για τη Σπάρτη που ανακάμπτει και προοδεύει. Θυμάμαι διηγήσεις του παππού Γ.Γορανίτη, και άλλων της γενιάς της μητέρας μου για το πόσο συνέβαλε στο ας πούμε lifestyle της Σπάρτης, τότε μάλιστα που δεν υπήρχαν άλλα και άλλα σημερινά Ξενοδοχεία.
Αυτό το έργο του καλλιτέχνη του μπετόν και των γεωμετρικών γραμμών, καιρός είναι να βγεί από τη λήθη και τη φθορά. Με όποιον τρόπο! Με τον καλύτερο τρόπο! Αρκεί να μπορεί να δεθεί ξανά με τη Σπάρτη και τη σημερινή ζωή της, αρκεί να μη στερήσει τον πνεύμονα πράσινου και περίοπτου πάρκου για την πόλη.

Via NotosPress

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Σούρουπο, στον Πάρνωνα..

Η θάλασσα από τα ψηλά βουνά! Κομμάτι του Αργολικού ενώ προβάλλει το φεγγάρι πανσέληνος, από τον Πάρνωνα! Μια εικόνα φτιάχνει τη διάθεση και ξυπνά νόστο και επιθυμία ταξιδιών! Στην πατρίδα πρώτα πρώτα, εννοείται!
Φωτογραφία, Θοδωρής

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...