Kάντε κλικ! Ο Θεός έπλασε τη Λακωνία

Παρασκευή, Ιανουαρίου 21, 2011

Οι Μοντέρνοι Σπαρτιάτες και η Κρίση

Έπεσε στην αντίληψή μας ένα αρκετά "αισιόδοξο" άρθρο, τηρουμένων των αναλογιών,πάνω στην σύγχρονη οικονομική κρίση και την κακή συγκυρία για την Ελλάδα, πλήρες μέλους της Ε.Ε., μην το ξεχνάμε. Μας δόθηκε προφορικά έγκριση αναδημοσίευσης. Υπογράφεται απο τον Δ.Σ. κ.Θ.Κρίντα, εκφράζει οπωσδήποτε την άποψη του συντάκτη του και την δική μας ευχάριστη "έκπληξη", εφόσον τό εύρημα, των διαχρονικών τριακοσίων μαχητών της Σπάρτης χρησιμεύει να δώσει το στίγμα της σκέψης του.


Χρειάστηκαν μόλις τριακόσιοι Σπαρτιάτες στρατιώτες, του πανίσχυρου Λεωνίδα, για να αντιμετωπίσουν το στρατό του Ξέρξη. Το θάρρος και η μαχητικότητά τους ταξίδεψαν 2.500 έτη ιστορίας μέχρι σήμερα.

Για το ίδιο έθνος, 35 συναπτά έτη αλόγιστα επεκτατικών οικονομικών πολιτικών ήταν αρκετά να το δώσουν βορά στους τίτλους του διεθνούς Τύπου παρουσιάζοντας το ως αποδιοπομπαίο τράγο της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.

Η Ελλάδα συμπεριελήφθη στην κατηγορία των «τριτοκοσμικών» χωρών και των κυριολεκτικά πτωχευσάντων, όπου κανένας επενδυτής δεν εμφανίζεται εκτός αν τα επιτόκια εκτοξευτούν στα ύψη!

Σε αυτή τη συγκυρία η οδός της σωτηρίας ήταν και είναι προκαθορισμένη και η μοναδική που υπάρχει: Η ελαχιστοποίηση ελλείμματος και κατά συνέπεια, η περικοπή δαπανών και πληρωμών, επιδιώκοντας ταυτόχρονα το υψηλότερο δυνατό κρατικό εισόδημα. Έτσι η χώρα εισήλθε σε μια περίοδο διεθνούς ταπείνωσης και αυστηρής λιτότητας, καθώς καμία προσπάθεια «δήλωσης προθέσεων» δεν έγινε αποδεκτή από το διεθνή τύπο και τις χρηματοοικονομικές αγορές.

Ταυτόχρονα, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης διενήργησαν «αγώνα δρόμου» για να υποβαθμίσουν την ελληνική οικονομία, τα ομόλογά της και τις προοπτικές της. Με τον τρόπο αυτό επικράτησε η θεώρηση διεθνώς, ότι τα μοναδικά προϊόντα της εγχώριας παραγωγής είναι τα junk bonds, οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα… “Greek statistics”. Και κάπως έτσι, η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου του ελληνικού δημοσίου έφτασε να είναι υψηλότερη του 11% ετησίως.

Tώρα όμως οι Έλληνες εμφανιζόμαστε να ακολουθούμε αυτό το εξαιρετικά σφιχτό και σκληρό πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και περιορισμού των αναγκών χρηματοδότησης, με τρόπο πολύ καλύτερο από τον αναμενόμενο.

Θα μπορούσε αυτό να αποδειχτεί αρκετό για τη διακήρυξη ενός νέου έπους, αυτό των σύγχρονων Σπαρτιατών; Πιστεύουμε ναι υπό δύο προϋποθέσεις που θα αναλύσουμε στη συνέχεια. Αν τηρηθούν αυτές οι προϋποθέσεις, πιστεύω ότι μπορεί να δούμε στο μέλλον «διθυραμβικούς τίτλους» στο διεθνή οικονομικό τύπο, αναφορικά με την πρόοδο του ελληνικού σχεδίου λιτότητας και των ευνοϊκών απορροιών του.
Ας μην ξεχνάμε, ότι οι παγκόσμιες αγορές πασχίζουν για αποδόσεις. Αυτή είναι η ουσία του παιχνιδιού των αγορών, αυτό ψάχνει η πλειονότητα των επενδυτών, ιδίως σε ένα περιβάλλον όπου τα επιτόκια παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Αν η ελληνική προσπάθεια συνεχιστεί με συνέπεια, αναμένουμε ότι τα spreads των ελληνικών ομολόγων θα αποκλιμακωθούν σημειώνοντας υπερ-απόδοση έναντι εκείνων αντίστοιχων αγορών, πράγμα που θα τροφοδοτήσει εκ νέου θετικά σχόλια από το διεθνή τύπο και θα οδηγήσει σε ακόμη χαμηλότερα spreads.
Κι αυτό δε θα αποτελεί ένα θαύμα, αλλά ένα γεγονός.

Η προσφορά ωθεί τις τιμές χαμηλότερα και η ζήτηση υψηλότερα. Στην παρούσα χρονική συγκυρία, οι τιμές των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα οδηγούνται σίγουρα από την προσφορά, καθώς η ζήτηση είναι από περιορισμένη έως ανύπαρκτη.

Ο τίτλος του μέλλοντος θα μπορούσε λοιπόν να είναι: "Μόνο Έλληνες μπορούν να το κάνουν". Απαιτούνται όμως οι δύο προϋποθέσεις που θίξαμε παραπάνω, για την επίτευξη αυτής της νέας Σπαρτιάτικης δόξας:

Να μην υπάρξει Εφιάλτης, και να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας.

Το πρώτο είναι ξεκάθαρο, το δεύτερο στοιχείο χρήζει μεγαλύτερης αναφοράς. Ο φθηνός δανεισμός των προηγούμενων ετών, κατά πάσα πιθανότατα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Για πολλά νοικοκυριά, αυτό θα σημάνει μείωση της κατανάλωσης και αναβολή του συνταξιοδοτικού βίου. Για τα πιστωτικά ιδρύματα – και κυρίως για τις επενδυτικές τράπεζες – σημαίνει υψηλότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις, λιγότερη ελευθερία όσον αφορά στη λειτουργία και καινοτομία, και πιθανώς χαμηλότερη κερδοφορία·.

Για τις κυβερνήσεις, μεγαλύτερους περιορισμούς σε πόρους για την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση, τις συντάξεις, τις υποδομές, το περιβάλλον, και την ασφάλεια, ενώ για τις επιχειρήσεις, αναθεώρηση του ρόλου των κεφαλαίων.

Ειδικότερα, για πολλές επιχειρήσεις οι υψηλές αποδόσεις και η ταχεία ανάπτυξη των τελευταίων ετών οφείλονταν στην άντληση φθηνού χρέους, κατά συνέπεια η απομόχλευση (deleveraging) ισοδυναμεί με προσδοκίες για μέτρια κερδοφορία και οικονομική ανάπτυξη, συνέπεια των οποίων είναι ότι οι αποδόσεις των μετόχων/επενδυτών, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν εκ νέου.

Καθόσον θα συμβαίνει αυτό, η καμπύλη εμπειρίας θα προσεγγίσει στο λειτουργικό επίπεδο, ένα είδος νέας ισορροπίας, όπου η χαμηλότερη παραγωγή θα είναι επαρκής για να στηρίξει τα πρότυπα τόσο της διαβίωσης, όσο και της επιχειρηματικότητας.

Μέχρι πριν δύο χρόνια, ο καθένας ζούσε τη ζωή ενός άλλου. Η οικονομική άνθηση δεν είχε καμία σχέση με τις πραγματικές πράξεις των ανθρώπων.

Αυτό μου θυμίζει την περίπτωση του 1999, λίγο πριν η χρηματιστηριακή αγορά καταρρεύσει. Τότε υπήρχε ένα ιδιόμορφο είδος «μέσης σκέψης» αναφορικά με την τιμολόγηση των περιουσιακών στοιχείων. Καθένας φαινόταν να πιστεύει ότι οι τιμές θα συνέχιζαν την άνοδο, παρά την υστέρηση στα θεμελιώδη μεγέθη.


Κατ αναλογία έως πρόσφατα, οι δημόσιες και οι καταναλωτικές δαπάνες στην Ελλάδα δεν ήταν συνυφασμένες με τους εισοδηματικούς περιορισμούς. Κάποιοι θεωρούσαν ότι ο δανεισμός από τις αγορές θα ήταν αέναος στα ίδια ή χαμηλότερα επιτόκια και ότι ποτέ κανένας δεν θα ζητούσε κάποια διαβεβαίωση της πιστοληπτικής μας ικανότητας.

Αυτό το αποκαλώ κατάσταση «μάκρο-φούσκας» (macro-bubble), και όπως κάθε άλλη «φούσκα» έπρεπε να σκάσει. Από τα τέλη του 2009, η Ελλάδα υποβάλλεται σε μια διαδικασία να μάθει να ζει σε καθεστώς χαμηλότερης οικονομικής δραστηριότητας.

Είναι όπως το να μαθαίνεις να πετάς. Στην αρχή φαίνεται αδύνατο. Κατόπιν φαίνεται πραγματοποιήσιμο αλλά όχι λογικό. Στο τέλος πετάς και δεν πιστεύεις ότι το κάνεις.

Η οικονομία είναι ένα δυναμικό σύστημα, που προσαρμόζεται στο περιβάλλον. Τα ανθρώπινα όντα είναι τα πλέον προσαρμόσιμα θηρία. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουμε μέσω όλων των συνθηκών που συνήθως δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι.

Δεν εννοώ ότι η απομόχλευση της οικονομίας μας θα είναι εύκολη υπόθεση. Ξέρω ότι χιλιάδες άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες. Είμαι επίσης βέβαιος όμως, ότι αυτή η προσαρμογή θα φέρει και την πολιτιστική μεταρρύθμιση· και πρέπει να την αναμένουμε με ανυπομονησία.

Στο τέλος θα ζήσουμε τις ζωές μας, απασχολούμενοι εκεί όπου θα έπρεπε, κάνοντας αυτό που είμαστε ικανοί, παράγοντας τη μέγιστη παραγωγή.

Ναι, έως τότε θα έχουμε μάθει να πετάμε· και το πέταγμα μπορεί να μας φτάσει οπουδήποτε…

Θεόδωρος Ν. Κρίντας
Διευθύνων Σύμβουλος
Attica Wealth Management ΑΕΔΑΚ

Ετικέτες ,


Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Τρίτη, Ιανουαρίου 18, 2011

Σπάρτη, τώρα!

Καθυστερημένες ευχές σε εορτάζοντες Αντώνηδες και Αντωνίες, επίκαιρες σε Αθανασίους και Αθανασίες!

Βλέπουμε απο το spartinews τον κεντρικό δρόμο Κων.Παλαιολόγου στη Σπάρτη. Βigbrother watching και στην πατρίδα! ;)

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 17, 2011

Oδηγίες προς ..ναυτιλομένους

Αναδημοσιεύουμε αυτούσιο το άρθρο 2-12-2010, για τον μακαριστό άγιο συμπατριώτη μας, π.Ευσέβιο Γιαννακάκη(+1910-1995), από το Γεωργίτσι, με την άδεια της blogger(Katerinas diary). Η άδειά της καλύπτει και την αναδημοσίευση με ευθύνη μας, στο περιοδικό ΕΝ ΜΑΛΕΩ που εκδίδεται από το Σύνδεσμο "Καβομαλιάς" των ΑγιοΝικολαϊτών Βοιών-Λακωνίας . Ο κατά κόσμον Αντώνιος τίμησε το όνομα που το δόθηκε και έφθασε τα μέτρα του αγίου Του. Αφιερώνεται σε όλους του Αντώνιους και Αντωνίες!


Άκουγα τις προάλλες ένα νεαρό ιερέα, τον π.Ανδρέα στο ραδιόφωνο να μιλά με το σφριγηλό τόνο της νεανικής του φωνής, με γλώσσα καθημερινή, διόλου ξύλινη, με χρώμα και διάθεση στήριξης για τις λύπες της ζωής και τη στάση και τον αγώνα του καθένα μας.
"Οδηγίες προς ..ναυτιλομένους" σκέφθηκα, αφού στο πέλαγο των θλίψεων σήμερα, θέλεις να ακούσεις μιά τέτοια φωνή, θέλεις κάποιον να στήσει το αυγό του Κολόμβου για σένα όρθιο.
Θυμήθηκα τότε ζωηρά, μια στιγμή στη ζωή μου, όταν ζούσε ακόμα ο μακαριστός εξαγιασμένος Γέροντας πνευματικός μου, π.Ευσέβιος Γιαννακάκης, ο αγιοΛαυρεώτης ιερομόναχος.
Ήταν περίοδος δοκιμασιών πάλι, τόσο στην προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή. Λες και είχαν ξεσηκωθεί όλοι οι άνεμοι ενάντιοι.. Κατανόηση πουθενά..Ούτε από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους για τα απλούστερα των πραγμάτων..Τό'χει άλλωστε περιγράψει ο μέγας Παύλος, όχι μάλλον όχι, ο αγ.Γρηγόριος ο Θεολόγος γλαφυρά:Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Όπως τότε, στη βάρκα βολτίτσα στη λίμνη με τους Αποστόλους, ο "Χριστός καθεύδει",έχει γύρει κουρασμένος και κοιμόταν όταν ξέσπασε η τρικυμία που έκοψε τα ύπατα των έμπειρων ψαράδων.. Τους έλειψε η πίστη στη δοκιμασία, αν και πάντα ο Χριστός ήταν εκεί, δίπλα τους..
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε σε μένα και τη θύμηση. Είχα τηλεφωνική λοιπόν επικοινωνία με τον π.Ευσέβιο, γιατί εκείνο τον καιρό ήταν στο μοναστήρι του Αγ.Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο, όπου μια νέα αδελφότητα γυναικών έστηνε την "κυψέλη" της εκεί. Του έλεγα τις θλίψεις μου και τα προβλήματά μου, όπως θα το έκανα κάτω από το ευλογημένο πετραχήλι του..Ανάμεσα στα άλλα, ακούω Τον να μου λέει
-Η θλίψη και η στενοχώρια δεν είναι ίδιον του Χριστιανού κυρία Κατερίνα. Όταν θα στεναχωριέσται να γελάτε!
Ναί σκέφθηκα ανόρεχτα και μεταξύ μας λίγο ειρωνικά, έτσι χαχα χα με σερνάμενο τόνο στο σκοτεινό μου μυαλό..
-Να, έτσι μου απάντησε χαχα χα.. και μιμήθηκε ακριβώς τον τόνο στη σκέψη μου!
Ξέσπασα τότε,σε ένα αβίαστο, λυτρωτικό γέλιο από την ψυχή μου και με ακολούθησε γελώντας στη μικρή μας αυτή "μυστική συνωμοσία"!
Γιά όσους έχουν την θαυμαστή εμπειρία της συνάντησης με ένα πνευματικό, διορατικό, άγιο, δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο για την ποιμαντική του αγίου πατρός Ευσεβίου. Του συμπατριώτη μου, αφού γεννήθηκε στο Γεωργίτσι της Λακωνίας, συνομήλικος, ίσως και συμμαθητής στο Γυμνάσιο της Σπάρτης, του πατέρα μου.Γεγονός είναι πως αν στον πατέρα χρεωστώ το "ζήν", στον μακαριστό π.Ευσέβιο Γιαννακάκη, χρωστώ το "ευ ζήν", χρωστώ τα πάντα. Χρωστώ μια καλύτερη Κατερίνα, με ημερότερο βλέμμα και αρκετά περισσότερη αγάπη, χιούμορ και..ευθυμία, ακόμα και στα δύσκολα!
Γιά όσους πάλι, δεν έχουν συναντήσει έναν τέτοιο πνευματικό, κυκλοφορεί μια σπουδαία έκδοση, από την Ι. Μ. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΒΕΡΙΝΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, μια ευλαβική αναφορά στο πρόσωπο του π.Ευσεβίου Γιαννακάκη. Μια ζωή μυστικού αγώνα, με το κεφάλι πάντα ψηλά..
Στη βιτρίνα,στο αρχονταρίκι, που οι αδελφές της Μονής θησαυρίζουν θυμητάρια από τα ελάχιστα προσωπικά του πράγματα, στάθηκα στο ζευγάρι τα παπούτσια του..Οι μύτες, φθαρμένες από τις πολλές μετάνοιες προσευχής, για τα πνευματικά του παιδιά, για τα προβλήματα των ανθρώπων, για τον κόσμο ολάκαιρο..
ταν θα μπαίνετε στο σπίτι των γέρων γονιών σας κυρία Κατερίνα, να μπαίνετε σαν τον ήλιο, που ζεσταίνει και φωτίζει τα σκοτάδια. Να τους κάνετε να χαμογελούν..
Επέμενε πολύ πάνω σε αυτό ο μακαριστός, στο γέλιο από μέσα μας, στο κουράγιο που δίνει η ψυχή μας στο είναι μας, σαν τη μαγιά που αναπλάθει τόνους αλεύρι..
ταν ξεκινάμε το ταξίδι μας στη θάλασσα της ζωής, μου έλεγε πάλι, ποτέ δεν κυττάμε πίσω, μόνο την απέναντι ακτή, που θα φθάσουμε λάμνοντας στις δοκιμασίες..
ι σύζυγοι μαζί, λάμνουν, κωπηλατούν στη ζωή, φέρνοντας τη βαρκούλα του οίκου τους ομαλά, αν συντονίζονται στο κουπί.. Φαντάσου τι θα γίνει αν λάμνει ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί!
Αυτές ήταν οι "οδηγίες προς Ναυτιλομένους" που ο π.Ανδρέας Κονάνος, ο νεαρός πνευματικός, μου θύμησε στο από ερτζιανών ταξίδι μας στα "Αθέατα Περάσματα"..
Αιωνία ας είναι η μνήμη του μακαριστού πνευματικού μου, ας έχουμε την ευχή του..
Στον άγιο Γέροντα, είχα αναφερθεί και παλαιότερα παρουσιάζοντας το δικό του βιβλίο "Κοντά στον πόνο μαζί με τους πονεμένους", αφού ο π.Ευσέβιος ήταν χρόνια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, κάνοντας πράξη τον τίτλο.
Ύστερον Μια ενδιαφέρουσα αναφορά στον άγιο Γέροντα γίνεται εδώ, στον αγ.Φίλιππο Αιτ/νίας. Επίσης στα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ.

Ετικέτες ,


Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Κυριακή, Ιανουαρίου 09, 2011

Καλή Χρονιά - Αγια Θεοφάνεια στο Παρόρι


Καλή Χρονιά αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες, μέλη του συμβουλίου των εν Αττική Λακεδαιμονίων, συμπατριώτες! Με υγεία και ελπίδα για το μέλλον του τόπου μας..

Λάβαμε το δελτίο τύπου της ενορίας Παρορείου από τον Αγιασμό των Υδάτων τα Θεοφάνεια και με χαρά το αναδημοσιεύομε, καθώς και τις όμορφες φωτογραφίες! Και του Χρόνου! Με την ευκαιρία συγχαίρουμε τον πρόεδρο του τοπικου συμβουλίου κ.Σταύρο Περγαντή καθώς και τους συμβούλους, για τη συμμετοχή και την προβολή του όμορφου τόπου τους.

Με λαμπρότητα γιορτάστηκαν και φέτος τα θεοφάνεια στη Ενορία Παρορείου. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου πραγματοποιήθηκε η πανηγυρική θεία λειτουργία , και η τελετή του μεγάλου αγιασμού απο το Ιερέα π.Ηλία Λύρα, συνοδεία των Ιεροψαλτών Σαράντου Κουρτσούνη και Κωνσταντίνου Χριστέα.

Ο Αγιασμός των υδάτων έγινε στην όμορφη πλατεία του Κεράμου, εκεί που τρέχουν τα πολλά και κρύα νερά των πηγών του Παρορείου, προκαλώντας τη συγκίνηση των κατοίκων μεγαλύτερης ηλικίας ,που θυμήθηκαν στιγμές απο τα παλαιότερα χρόνια ,όταν έριχναν το σταυρό στο ποτάμι και στις πηγές του χωριού.
Τη τελετή παρακολούθησε σύσσωμο το τοπικό συμβούλιο Παρορείου με επικεφαλής το προεδρό του κ.Σταύρο Περεγαντή και τα μέλη κ..κ.Δήμητρα Μπεζεριάνου- Μακελλαράκη, και Δημήτριο Βύρη, καθώς και πλήθος κόσμου απο το χωριό και τη ευρύτερη περιοχή.

Ετικέτες ,


Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...
>