Mποναμάδες!

Κάλτσες δεν κρεμάσαμε ποτέ γιατί δεν είχαμε τζάκι. Όταν κάποτε θελήσαμε να κρεμάσουμε κάποιες κόκκινες της αδελφής μου στο τζάκι του παππού, η γιαγιά μας ..κυνήγησε! Ξενόφερτο το είπε και μας έκοψε ρόδια από τον κήπο, για να τα σπάσουμε στο κατώφλι του σπιτιού καθώς θα μπαίνει ο νέος χρόνος.
Τέτοιες μέρες ασκούσαμε τα κάλαντα και γυαλίζαμε τα τριγωνάκια μας. Είχαμε πάντα καλό μποναμά! Από τους παππούδες, από τις κυρίες της πολυκατοικίας, από τα μαγαζιά της γειτονιάς. Μια φορά ήταν τόσα πολλά που θελήσαμε να αγοράσουμε με τις αδερφές μου ένα κουταβάκι. Μόνο που ο καταστηματάρχης, ζήτησε να είναι και η μαμά μας κοντά.. Μας έμεινε η χαρά και ο μποναμάς!
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ακούγοντας τον μικρό τυμπανιστή, να τα πούμε; Ας τα πούμε!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου δενδρολιβανιά.
Κι αρχή-κι αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά
-εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.
Αρχή που βγήκε ο Χριστός άγιος και πνευματικός στη γη
-στη γη να περπατήσει και να μας
-και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται
-άρχοντες το κατέχετε- από
-από την Καισαρεία σύ 'σ' αρχό- συ 'σ' αρχόντισσα κυρία.
Βαστά εικόνα και χαρτί ζαχαροκάρνο,
ζυμωτή χαρτί και καλαμάρι δες και με
δες και με το παλικάρι.
Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα του την έλεγε και το χαρτί
-και το χαρτί ομίλει Άγιε μου
-άγιε μου καλέ Βασίλη.

Κείμενο: Ιωάννα Μ.