Hotel Cecil και λευκώματα αναμνήσεων

Το link που έφερε κάποιον αναγνώστη μας στο blog μας, ήταν η έρευνα μέσω του Google στην αναζήτησή του: "Ξενοδοχεία στη Λακωνία". Αυτό, καθώς και το Λεύκωμα "H Σπάρτη ανάμεσα σε τρείς αιώνες, 1834-2002" έκδοση του Δήμου Σπαρτιατών, επιμέλεια του γνωστού λογοτέχνη Φώντα Λάδη, έδωσαν αφορμή για το σημερινό μας αφιέρωμα.
-Ποια είναι τα ξενοδοχεία σήμερα στη Σπάρτη; Ποια σώζονται άραγε, από τα αρχαιότερα;

Η εικόνα και η λίστα των ξενοδοχείων είναι σταθερή τελευταία. Εκτός μάχης βέβαια το Ξενία που καταρρέει και σβήνει έτσι το όραμα ενός έξοχου Αρχιτεκτονικού νου, του ΄Αρη Κωνσταντινίδη και η εργασία(1958) του αρχιτέκτονα Χ. Μπουγάτσου. Κατεδαφίστηκε το Κύπρος και θα χτιστεί απέναντι από το κομψοτέχνημα της Στρατιωτικής Λέσχης, κάτι ψηλό και ομοιόμορφο, στο γνωστό "εισαγόμενο" στύλ που άλωσε την αισθητική της μικρής μας πολιτείας. Το Πανελλήνιο ανακαινίζεται και θα αποδοθεί σε νέα χρήση.
Από τα παλιά ξενοδοχεία λοιπόν, παραμένουν ενεργά το Μενελάϊον και το Σεσίλ, ανακαινισμένα πρόσφατα και τα δυο. Αφού λόγω ..διαμετρήματος και ιστοσελίδας το πρώτο δεν περνά απαρατήρητο, θα εστιάσουμε στο μικρό δεύτερο.

Στην άλλη γωνία απέναντι από την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη, κρατώντας το αντίρροπο μέτρο στο νεοκλασσικό που τη στεγάζει, είναι η μικρή ξενοδοχειακή μονάδα που φέρει την επωνυμία "Σέσιλ". Ο Φ.Λάδης δημοσιεύει μια παλιά φωτογραφία, όπου η είσοδος του Ξενοδοχείου ήταν επί της οδ. Θερμοπυλών και αναφέρει ότι το ξενοδοχείο λειτουργεί από το 1937-με αρχικό το όνομα "Λεωνίδας"- συνεχώς! "Σημαντικωτάτη πρόοδος συνετελέσθη χάρις εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εις το όλον ξενοδοχειακόν θέμα της πόλεώς μας.Πρόκειται δια το ξενοδοχείον "Σέσιλ", του προοδευτικού νέου και επιχειρηματίου κ.Κων.Ι.Τζανετάκη, εις το οποίον προσετέθη ένας ακόμη όροφος και ούτω τα δωμάτια του ξενοδοχείου αυξήθηκαν εις 15." ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ -9/11/1958.

Το ζεύγος Ιω. και Αικ.Κατράνη που διευθύνουν σήμερα το Ξενοδοχείο με το χαριτωμένο όνομα στη γαλλική εκδοχή του, διηγούνται εξίσου χαριτωμένες ιστορίες από τη σχέση τους, ζεστή και φιλική, "οικογενειακή" θα λέγαμε με τους πελάτες του. Όπως τον ζωγράφο Μαυρικάκη τον μαθητή του Κόντογλου, που εικονογράφησε τη Μητρόπολη και τον
Αγ. Νίκωνα, που ζήτησε και έλαβε την άδεια να χρησιμοποιεί επί μακρόν, χώρο του Ξενοδοχείου για να σχεδιάζει και να συγκεντρώνεται. Ή τον γάλλο πελάτη που ζήτησε να αγοράσει πετσέτες του Ξενοδοχείου με το λογότυπο Cecil, γιατί αυτό ήταν το όνομα της γυναίκας του και τις έλαβε δώρο! Ή τον "Φιλανδό τους", φιλέλληνα και Σπαρτιατόφιλο πελάτη τους κάθε χρόνο τελευταία, που έχει γράψει το μοναδικό φιλανδοελληνικό λεξικό. Ή τους σταθερούς πελάτες, συνήθως αντιπροσώπους, που ταξιδεύουν συχνά και αισθάνονται το Cecil/Σεσίλ σπίτι τους, αναζητώντας το "δωμάτιό" τους..

Σήμερα, η είσοδος του Ξενοδοχείου βλέπει την λεωφόρο Κων.Παλαιολόγου αντί την οδ.Θερμοπυλών! Μιά οικεία εικόνα υποδοχής στην ωραία μας πόλη!

Ακούμε:
"Μια πόλη μαγική"-Μ.Φραγκούλης

ΚΕΙΜΕΝΟ:@nastasia