Ζυγώνουν Χριστούγεννα
Στολίσαμε το site μας γιορτινό και περιμένουμε τη συνεργασία σας για την ετοιμασία των Χριστουγέννων.
Κάλαντα, έθιμα, ιστορίες ακόμα και συνταγές μαγειρικής από την μεγάλη πατρίδα είναι ευπρόσδεκτες!
Η Σπάρτη κάθε χρόνο στολίζεται και είναι ευχάριστη έκπληξη η φωτισμένη πόλη το βράδυ. Τα πολύχρωμα λαμπιόνια στους φοίνικες και τις νερατζιές των κεντρικών δρόμων, τα στολισμένα καταστήματα, οι φωτεινές φιγούρες, μα προπάντων τα στολισμένα σπίτια, κάνουν την γιορτινή έκπληξη.
Τα Χριστούγεννα στη Σπάρτη, έχουν συνδεθεί με τον παππού και τη γιαγιά, κυρίως με τον παππού, γιατί αυτός ήταν ο μεγάλος αφηγητής, ο γοητευτικός storyteller!
Oι ιστορίες που κουβαλούσε και αυτός από τη δική του γιαγιά, στα παραγώνια και τους παγωμένους Χειμώνες, έπαιρναν σάρκα και οστά.
Περιμέναμε λοιπόν, με τις αδελφές μου να ακούσουμε το πριόνισμα του δέντρου της ζωής από τους καλλικάτζαρους, να δούμε το αστέρι των Χριστουγέννων πάνω απ τον Ταΰγετο, αν ξυπνούσαμε ενωρίς ανήμερα να πάμε εκκλησία, να προλάβουμε την όμορφη χριστουγεννιάτικη Λειτουργία..
Όσο για τη γιαγιά, με τα μαγικά χέρια, που άλλαζαν το σπίτι και το έκαναν μαγευτικά Χριστουγεννιάτικο, με τα τραγούδια και τα νόστιμα γλυκά, δεν νομίζω να τη φθάσει κανείς στην απαράμιλλη γέμιση της γαλοπούλας..
Στη Σπάρτη θα πάω τα Χριστούγεννα, μικρό προσκύνημα στη μνήμη των παππούδων..
Ετικέτες γιαγιά, παππούς, Σπάρτη, Χριστούγεννα
posted by Lakonika at 8:41 μ.μ.
7 Comments:
Να περάσετε όμορφα και αγαπημένα!
Πολύ όμορφο το blog και πολύ τρυφερό ποστ!
Χαρούμενες γιορτές!
:-)
Στη Σπάρτη ήμουν τούτο το ΣΚ μιας και δεν θα μπορέσω να πάω τα Χριστούγεννα. Και μαζί με τις ανηψιές μου ανοίξαμε τα μπαούλα της γιαγιάς. Και θαυμάσαμε τα υπέροχα υφαντά που είχε υφάνει με μεράκι στον αργαλειό. Και έπλεκε η μάνα μου ιστορίες και συμπλήρωνα εγώ, και τα μικρά ρουφούσαν τη κάθε λέξη. Καλύτερο μνημόσυνο δεν θα μπορούσα να κάνω για τη γλυκειά μου γιαγιά. Α βρήκα και τη μαθητική μου ποδιά με το άσπρο μου γιακαδάκι.
Σύμφωνα με το παραμύθι της δικής μου Σπαρτιάτισσας (στο περίπου) γιαγιάς οι Καλικαντζαραίοι τα Χριστούγεννα που ανέβαιναν στη γη τραγουδούσαν "αρωρίτες είμαστε, άρωρα γυρεύουμε ή τον κούρο ή την κότα ή θα σπάσουμε την πόρτα".
Το θυμάμαι πάντα τα Χριστούγεννα όπου κι αν βρίσκομαι.
Tι εορταστικό blog αγαπητά Lakonika!
Αρωρίτες είμαστε! Τι μου θύμισες αγαπητή Κyrallina!
To δέντρο των παιδικών μου χρόνων ήταν πάντα αληθινό. Ακόμα θυμάμαι τη μυρωδιά του έλατατου στο βάθος της σάλας. Ήμουνα σίγουρη ότι είχα ακούσει και τα κουδουνάκια του.. Αι Βασίλη που το στάλιζε και το βρίσκαμε έτοιμο το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων!!
Σε ένα κουτί φυλάω μερικά από τα στολίδια που έχουν σωθεί, έτσι να θυμάμαι εκείνους που έφυγαν και τα Χριστούγεννα, που είναι πάντα εδώ, στην καρδιά μας..
Την αγάπη μου σε όλους!
Πολλές Ευχές, Καλές Γιορτές
Mεγάλωσε και ομόρφυνε η παρέα μας, χάρις σε όλους εσάς!
Σας ευχαριστούμε!
-Juanita, για την στήριξη με κάθε τρόπο.
-Loreley-lucyluce ευχαριστούμε για την τόσο δική σας τρυφερή προσέγγιση, καλές γιορτές και σε σάς.
-Σταυρούλα, έχετε ένα γοητευτικό τρόπο να περιγράφετε και μας αρέσει!
-kyrallina, "παραμυθένια" διήγηση! Πολύ ωραία μάλιστα. Τώρα την ιστορία, θα τη θυμόμαστε και εμείς!
-Κατερίνα και τη δική μας αγάπη έχετε!
-Επίσης aeipote, καλές γιορτές επίσης και σε σάς!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home